De gameplayer maan eclips: moeder waarom leven wij?

We zitten vandaag in de naweeën van de maaneclips van zaterdag avond Reader.
Met een volle maan in stier, en een pittige oppositie van de toegewijde en practisch ingestelde aardse stier (de maan, mercurius en mars) met de doordringende, intens nieuwsgierige en diep duikende schorpioen (de zon, jupiter retrograad en uranus retrograad), krijgen we een enorme hartopening om al onze beperkende patronen te zien voor wat ze zijn. En te vertrouwen op de transformatie die door de observatie van deze uitdagende energieën mag ontstaan.

Het onvermogen om je missie niet te kunnen leven, geen impact te maken, niet duurzaam dienstbaar te kunnen zijn…
Of de angst om écht voluit te gaan Leven. Omdat we weten hoe de duistere, onfortuinlijke kant voelt, lijkt de lichte kant misschien een oase op ons netvlies die net als een fata morgana even snel terug kan verdampen op ons netvlies. En dat verlies daar willen we ons liever van besparen. Of net omgekeerd, we willen die duistere kant in onszelf liever niet zien, en hoppen van het ene feestje naar het andere, waarbij we ons graag ‘verheffen’ of ‘verdoven’.
​
De full enchilada met plezier, verliefdheid, diepe liefde en een gevoel van echte verbondenheid , maar ook verdriet, verlating, eenzaamheid… en de daarmee gepaard gaande bipolaire chemische reakties die in ons lichaam kunnen plaatsvinden… Tja die vermijden we soms liever.

Deze energie vraagt om zelfreflectie en de tijd nemen om wat je over jezelf leerde goed te kunnen integreren in je relaties en je levensmissie, of beter je levens-zin. Ervaringen en inzichten die zich in de afgelopen tijd hebben getoond, kunnen nu een diepere laag bereiken. Als je het aandurft om bij en met jezelf en die onbewuste angst te zijn.

Ik besefte op zondag dat ik een enorme groei heb doorgemaakt in de kunst om alleen en met mezelf te zijn.
En nee, dat betekent niet dat ik een asociaal dier ben. Ik ben immers óók dol op diepe verbinding, op ont-moeting met gelijkgestemden, op koffiedates, op samen zingen en dansen, op knuffels en aan-raking, op cirkelwerk faciliteren, op massages geven en lichaamswerk & Human Design teachen.

Maar als ik alleen ben kan ik mezélf opladen. Letterlijk bij mezelf zitten. Mezelf, mijn energie en levenskracht observeren. Zonder inmenging. En daarin zit zóveel magie, bliss, acceptatie en erkenning van mijn innerlijke wijsheid, zonder dat ik er iets mee hoef te doén. Gewoon aanwezig zijn. Zonder opsmuk, zonder geestverruimende of verdovende middelen.

Just me en myself in deze zotgedraaide wereld.

Vroeger kon ik amper vijf minuten stilzitten. Ik moest steeds nog iets doen of onder de mensen zijn. Al was het maar door alleen een koffie te gaan drinken in mijn favo koffierbar (wat ik nog steeds fijn vind maar dan niet meer alléén).

Maar om écht bij mezelf, bij mijn lichaam, mijn gedachten en gevoelens te kunnen zijn moest ik mezelf eerst echt leren kennen. Ik moest eerst bij mezelf thuis komen, mezelf accepteren en het nodige zelfvertrouwen voeden, om mezelf niet te verliezen in een beïnvloedende en soms zelfs verlammende angst.

De angst dat ik niet goed genoeg was, niet zelfredzaam, niet leuk, mooi of slim genoeg… en later de angst dat ik de liefde zou kunnen verliezen van hij die me wel met onvoorwaardelijke liefde en zorg omringde.

Ik moest leren om het alleen zijn los te koppelen van het gevoel van eenzaamheid en verlating uit mijn jeugd & ancestrale verleden. Het onveilige gevoel niet belangrijk (leuk,mooi en slim) genoeg te zijn. En daarvoor steeds op de vlucht te gaan.

Dit is waar ik bij miijn soulmission tribe ook de grootste verandering zie plaats vinden. Het écht thuis komen bij zichzelf en hun soul talenten om zo hun dharma op deze wereld meer moeiteloos uit te dragen. In hun relaties, hun jobinvulling of eigen onderneming.

Het is omdat je jezelf niet meer laat beperken door de angst dat je in de overgave van het levensexperiment durft gaan, en de dingen die je klaar en duidelijk nodig hebt naar jou kunnen toe stromen ipv te moeten jagen, duwen en trekken.
​
Net voor de maaneclips nam ik een hele voedende podcast op over het thema van de angst voor een onvervuld of te intens (bipolair) leven. Deze energie wordt belichaamd in het incarnatie kruis van een super lieve vriendin & soulpreneur.collega. In haar onderneming werkt ze op een zeer wetenschappelijke basis met de ingrediënten om hier mee aan de slag te gaan; dus dat komt er volgende weel nog aan als de belichaming in het échte soulfueled leven & ondernemen van een schorpioenenvrouw.

What’s Upp?

In de coulissen werk ik verder aan het neerzetten van ‘Phoenix’ mijn focus groepscirkel voor de zelfbewuste creatief ondernemende ziel voor wie het leven één speelveld voor persoonlijke groei mag zijn. Ik kijk er enorm naar uit maar laat het voor de rest ook ontstaan zoals het komt. Heb je interesse mag je altijd al wel een soulfueled clarity gesprek aanvragen voor een kennismaking en meer info… Met een aantal deelnemers van 6 tot maximum 8 deelnemers zal deze mini groepscontainer van 6 maanden zich vermoedelijk snel vullen.
​
In tussentijd vinden de eclips bundle & soullpreneur bundle hun weg, waarmee ik veel meer diepte kan geven dan gewoon één losse reading (waar ik half november ook officieel mee stop). Het SoulMission programma wordt een jaartraject waarin ik een jaar als soul companion mee op jouw weg loop in het volledig thuiskomen bij jezelf, in je missie en je relaties.

​